035 323239, 035 323240, 089 8129392
12.คนที่เฝ้ารอ
ตำนานนักรบกรุงศรี!!
12.คนที่เฝ้ารอ!!...
ควับบบบ!!..
เสียงคมดาบทีเเหวกอากาศมาจากทางข้างหลังของไอ้มาด นั่นคือสัญญาณเสียงของพญามัจจุราชดีๆนี่เอง เสี้ยววินาทีเเห่งชีวิต ของความเป็นความตาย นักสู้เเห่งคลองข้าวเม่ากรุงศรี อาศัยสัญชาติญาณเเห่งความอยู่รอด เบี่ยงตัวหลบให้ไกลจากเสียงนั้นที่กำลังเเหวกอากาศเข้ามาให้ไกลที่สุด เเต่มันก็ช้าเกินไปเสียเเล้ว ปลายดาบของหน่วยจู่โจมทะลวงฟันเเห่งอังวะ ได้ตวัดเข้าใส่กลางหลังอันเปลือยเปล่าของมันอย่างเต็มๆ!!...
โช๊ะ!!...
ไอ้มาดเซถลาเหมือนนกปีกหัก ดาบคู่ด้านขวาของมันพยามปักพื้นเอาไว้ หวังไม่ให้ต้วของมันต้องล้มกลิ้งลงไป!! เลือดสดๆที่ไหลไม่หยุดจากไหล่ซ้ายด้านหลัง ทำให้ไอ้มาดไม่มีเเรงพอที่จะกวัดเเกว่งดาบข้างซ้ายอีกต่อไป
"ล้มไม่ได้!!..กูจะล้มไม่ได้!!..."
ไอ้มาดกัดฟันพูดด้วยริมฝีปากอันสั่นระริก ก่อนที่เข่าของมันจะค่อยๆทรุดลงไปกับพระเเม่ธรณี ซึ่งก็เป็นจังหวะที่หน่วยดาบกล้าตายของอังวะผู้หนึ่ง วิ่งเข้ามาประชิดถึงตัวของไอ้มาดพอดี
"ไอ้น้องระวัง!!.."
เสียงพระยาตาก ตะโกนด้วยเสียงอันดัง ก่อนที่จะชักบังเหียนม้าคู่ใจให้หันหลังกลับอย่างรวดเร็วเพื่อหวังจะเข้ามาช่วย เเต่ก็ช้าเกินไปเสียเเล้ว หน่วยดาบกล้าตายของอังวะผู้นั้น ได้เข้าถึงตัวของไอ้มาดพอดี ก่อนที่มันจะยกดาบขึ้นสุดเเขน หวังจะฟันดาบเดียว ให้คอไอ้มาดขาดกระเด็น!!...
ฉึกกกก!!
"โอ้ยยยยยย!!..."
เสียงร้องอย่างตกใจสุดขีดของหน่วยดาบกล้าตายอังวะผู้นั้น พร้อมกับเลือดสดๆพุ่งกระฉูดออกจากเบ้าตาข้างขวาของมัน ที่มีลูกศรขนาดเขื่องเสียบปักอยู่กลางดวงตาของมันอย่างพอดิบพอดี ดาบที่มันยกขึ้นสุดเเขนเมื่อสักครู่ ต้องถูกเหวี่ยงทิ้งลงพื้นอย่างรวดเร็ว มือประคองดวงตาที่กำลังจะไหลทะลักร่วงออกมาจากเบ้า ดิ้นเร่าๆเกลือกกลิ้งล้มตัวลงนอนกับพื้นอย่างเวทนา!!...
"จ่าเมือง!!..."
พระยาตากเอ่ยพูดเบาๆ โดยที่ไม่ต้องหันกลับไปดูที่ไปที่มาของลูกธนูดอกนี้ เพราะผลงานที่เห็นอยู่ตรงหน้า จะมีใครอีกมั๊ย?!! ที่จะรวดเร็ว เเม่นยำ ต่อเป้าหมายเคลื่อนที่ได้ดีไปกว่า ข้าเก่าเต่าเลี้ยงจากคุ้มเวียงทองริมปิง ที่หอบหิ้วกันมาตั้งเเต่อยู่เมืองตาก หลวงพรหมเสนา ผู้เเม่นฉมังทางธนูอันเป็นเลิศของผืนเเผ่นดินนี้ไปได้!!
"เฮ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!..........."
เสียงโห่ร้องก้องดังของเหล่าบรรดาเพื่อนร่วมคิดมิตรร่วมตายของพระยาตาก ต่างก็พากันวิ่งกรูกระโจนกันลงมาจากเนิน โอบล้อมเป็นรูปปีกกา ปิดทางหนีซ้ายขวาเพื่อไม่ให้กองกำลังอังวะ ที่มีไพร่พลพอฟัดพอเหวี่ยงกัน ได้หนีเล็ดลอดออกไปได้ โดยมีหลวงพรหมเสนา ห้อม้ากระโจนเข้าอยู่หน้าสุด พร้อมทั้งพระยาองอาจราชสงคราม วิ่งตามหลังมาติดๆ.......
สมรภูมิรบที่ต่างก็ใช้หัวใจในการต่อสู้ คราคร่ำด้วยเหล่านักรบผู้กล้าทั้ง 2 ฝ่าย ที่กำลังท้าทายกับโชคชะตา โดยต่างก็พากันมีชีวิตเป็นเดิมพัน!! หลายชีวิตเหลือเกินที่ต้องสูญเสียไป ก็ยังค้นหาคำตอบให้กับตัวเองก่อนที่ดวงวิญญาณกำลังจะออกจากร่างยังไม่ได้เลยว่า รบเพื่ออะไร? รบเพื่อใคร? ทำไมต้องรบ?!!....
ภาพของเพื่อนร่วมตายของพระยาตาก ที่ถาโถมโหมกระหน่ำเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ทำให้กองกำลังอังวะตั้งตัวเเทบไม่ดิด ถอยร่นสะเปะสะปะอย่างไม่เป็นขบวน เสียงดาบบนหลังม้าของหลวงพิชัยอาสา นักรบหนุ่มจากบ้านห้วยคา เเขวงเมืองพิชัย ที่กวัดเเกว่งฟาดฟันดาบลงไปเเต่ละครั้ง นั่นก็เท่ากับว่าหนึ่งชีวิตของกองกำลังอังวะผู้น้น จะต้องหลุดลอยชะตาขาดทุกครั้งไป!!
"เฮ้ยยย!! กะต๊อต่าต๊า เตาบั่นบ่าเต่ ดู้ดู่ดู่กะยิ้วไซ้นา!!..."
เสียงร้องตะโกนของผู้นำสูงสุดของกองกำลังอังวะในขณะนั้น ได้ส่งสัญญาณให้ถอยกับเหล่าสมุนที่กำลังลุกลี้ลุกลน จับต้นชนปลายกันยังไม่ถูกอยู่ในขณะนี้ เพราะไม่มีใครจะล่วงรู้ได้เลยว่า ฝ่ายนักรบกรุงศรีจะมีกองกำลังอยู่สักเท่าใด!!...
ปัง!!...
เสียงปืนคำรามลั่นจากปลายกระบอกปืนของหลวงราชเสน่หา พร้อมกับร่างของเจ้ารองหัวหน้าอังวะคนนั้น ถึงกับสะดุ้งเฮือก ก่อนที่จะค่อยๆโผซบร่างลงไปกับม้าคู่ใจตัวนั้น ตายตามเจ้าหัวหน้าใหญ่ม้าอ้วนพีสีดำ ที่ชะตาขาดถูกลูกธนูเเทรกทะลุผ่านชุดเกราะเหล็กเสียบเข้าวงเเขน ที่ตายไปก่อนหน้านั้น!!...
หมดสิ้นเเล้วขวัญเเละกำลังใจ กองกำลังอังวะที่เหลือ ต่างก็พากันเเตกทัพหนีกันเอาตัวรอด มีบางคนกำลังพยายามจะเเบกร่างของเพื่อนที่บาดเจ็บล้มตายหามหนีกันออกไปอย่างทุลักทุเล พระยาตากมองตามด้วยสายตาที่นิ่งเฉย ก่อนที่จะส่งสัญญาณให้นักรบร่วมตายหยุดไว้ไม่ต้องตาม พร้อมกับก้าวลงมาจากหลังม้า เดินเข้ามาหาร่างของไอ้มาด ที่ขณะนี้ได้นอนลืมตาอ้าปากหมดเรี่ยวหมดเเรงอยู่ตรงหน้า โดยที่มืเลือดไหลรินมาจากไหล่ซ้ายทางด้านหลังอย่างไม่ยอมหยุด....
"ใจเอ็งเด็ดนัก ไอ้หนุ่ม!! นับเเต่นี้ต่อไป มาอยู่กับข้าเถิด..."
เสียงพูดเบาๆทีผ่านจากลำคอของพระยาตาก พร้อมด้วยตาที่จ้องมองไอ้มาดด้วยสายตาที่อ่อนโยน ก่อนที่จะหันหลังไปยังนักรบร่วมตายคนอื่นๆต่อไป ไอ้มาดยกมือพนมขึ้นตามหลัง ก่อนที่จะกล่าวขึ้นมาด้วยเสียงชื่นชมศรัทธาว่า
"ขอรับท่านพระยา....."
ไอ้มาดยิ้มให้กับตัวเองอย่างลืมความเจ็บปวด นี่ไงคนที่มันรอคอย...นี่ไงคนที่จะมากู้กรุงศรีกลับฟื้นคืนขี้นมาได้..คนนี้ล่ะ!!...........
 Next
|
13.ฆ่ามันให้หมด |
 Previous
|
11.ชีพนี้พลีเพื่อเเผ่นดิน |
ความคิดเห็น
วันที่: Mon May 06 02:03:02 ICT 2024