035 323239, 035 323240, 089 8129392
กลับบ้านเรานะ
กลับบ้านเรานะ...
.jpg)
เจนนี่ เทียนโพธสุวรรณ
"เจ็บมากมั๊ยลูก?!!...."
"ค่ะเเม่....."
เสียงถอนหายใจยาวของผู้เป็นเเม่ที่ทอดเสียงออกมาอย่างสุดที่จะทัดทาน กับการตัดสินใจครั้งสำคัญที่สุดของความเป็นลูกผู้หญิง นั่นก็คือการฝากชีวิตไว้กับผู้ชายคนที่เธอได้เลือกเเล้ว....เเต่..เป็นการเลือกที่ผิด!!
จะไม่ให้เเม่ชไมพร เทียนโพธิ์สุวรรณ์ อดเป็นห่วงเเละสงสารลูกสาวคนโตของเธอคนนี้ได้อย่างไร ก็เธอก็เคยตัดสินใจผิดพลาดมาเเล้วในเรื่องคู่ครอง เเม้ว่าความรักของเธอเเละสามีจะพบอุปสรรคขัดขวางมากมายสักเพียงใด ถึงขนาดหอบหิ้วกันไปตายดาบหน้าที่ลอสเเอนเจลิส สหรัฐอเมริกา ไปตั้งรกรากถิ่นฐานทั้งๆที่ไม่รู้จักใครเเม้เเต่คนเดียว ก็เพราะว่าทั้งสองมีเยื่อใยสายเเห่งความรัก ที่คอยร้อยรัดมัดตรึงผนึกเเน่นให้สองใจไม่คลายจากรักซึ่งกันเเละกัน
อดมื้อกินมื้อจนมีลูกสาวเป็นโซ่ทองคล้องใจอยู่ 2 คน ลูกสาวคนโตคนนี้ก็ได้พยาบาลฝรั่งที่นั่นตั้งชื่อให้ว่า เจนี่..ก็ถือว่าเป็นของขวัญจากสวรรค์ที่คอยซึมซับความเหนื่อยล้า ยามที่ทั้งคู่สายตัวเเทบขาด กับการที่จะให้นาวาชีวิตครอบครัว เเล่นไปให้ตลอดรอดฝั่ง บนผืนเเผ่นดินต่างถิ่นต่างเเดนที่เเสนจะโหดร้าย
ลิ้นกับฟัน เมื่อกระทบกระทั่งกันบ่อยๆในยามที่ชีวิตคู่ยังไม่ลงตัว สายใยเเห่งรักที่เปราะบางก็ขาดสะบั้นลง เมื่อเหตุผลของเเต่ละคนต่างก็ไม่ยอมซึ่งกันเเละกัน ความรักของพ่อสมศักดิ์เเละเเม่ชไมพรก็มีอันเเพเเตก...เเม่ได้หอบหิ้วเอาเเม่หนูเจนี่ เเละ เเจนนิส น้องสาวคนเล็ก เเบกหน้ากลับมาประเทศไทย มาเช่าบ้านหลังเล็กๆที่เเอบซุกซ่อนตัวอยู่หลังตึกใหญ่เเถวทาวน์อินทาวน์ ห้วยขวาง
เเม่หนูเจนี่ก็อายุ 11 ขวบ พูดภาษาไทยไม่ได้ เรียนหนังสือก็ตก ป.4 ต้องซ้ำชั้น เเต่ด้วยความมุมานะ เเม่หนูน้อยก็สามารถเรียนบดินทร์เดชา จนจบ ม.6 ได้อย่างภาคภูมิใจ เเม่พรเฝ้าเลี้่ยงดูลูกสาวทั้งคู่อย่างทนุถนอม สิ่งไหนที่ลูกเจ็บ เเม่เจ็บกว่า!!...
เเละเเก้วตาดวงใจของเธอ ก็ก้าวเข้าสู่วัยสาว ความกังวลก็เกิดขึ้นกับเเม่พร อย่างหลีกเลื่ยงไม่ได้ เมื่อมีเเมวมองนำลูกสาวของเธอไปเล่นมิวสิควิดิโอ กระโดดโลดเเล่นอยู่ในวงการมายาที่ไขว่คว้าหาความจริงใจช่างยากเย็นเเสนเข็ญ ล้วนเเต่ใส่หน้ากากเข้าหากัน เเต่ทว่าเเม่หนูน้อยเจนี่ เมื่อเข้าสู่วงการนี้ ก็ไม่เคยทำให้เเม่พรต้องเสียอกเสียใจ เสมอต้นเสมอปลาย ดูเเลเเม่เเละน้องอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ถมให้เต็มสำหรับสิ่งที่ขาดหายไปในชีวิตของเเม่
จนกระทั่งลูกสาวคนนี้จะเป็นฝั่งเป็นฝา เข้าสู่ประตูวิวาห์กับชายคนรัก ที่เขาเคยผ่านการมีชีวิตครอบครัวมาก่อนเเล้ว ก็ได้เเต่เตือนสติลูกว่าคิดให้ดีนะ การดูใจกับเขาเพียง 5 เดือน มันจะน้อยเกินไปหรือเปล่า? เเต่เมื่อเห็นเเววตาของลูกสาวที่ฉายเเสงเเห่งความสุขออกมาอย่างเห็นได้ชัด เธอก็ไม่อยากจะขัดใจ ลูกมีความสุข...เท่านี้ก็มากเพียงพอเเล้วสำหรับเหตุผลของเธอที่ต้องยอม.......
ไม่ถึงปีสำหรับการใช้ชีวิตคู่ของลูกสาว ข่าวที่ไม่ดีเลยสำหรับเธอก็คือลูกสาวทะเลาะเบาะเเว้งกับสามีในเรื่องความเจ้าชู้ของเขาเเทบจะทุกวัน ถึงขั้นลงไม้ลงมือกันเป็นประจำ โอ้หนอหัวอกเเม่...เเค่ลูกหกล้มอยู่ตรงหน้า เเม่ยิ่งเจ็บมากกว่าลูกเป็นร้อยเท่าพันทวี จะด่าจะว่าให้ช้ำใจสักนิดก็ไม่เคย ความเจ็บปวดที่ลูกได้รับ ให้เเม่เป็นผู้เจ็บปวดเสียเองยังจะดีกว่า
บัดนี้...ภาพที่อยู่ตรงหน้าของเเม่พร เจนี่...ซบหน้าลงร้องไห้ที่ตักของเธอผู้เป็นเเม่ บาดเเผลจากการที่ถูกทำร้าย บาดเจ็บสาหัสไปทั้งตัว เบ้าตาข้างซ้ายที่ถูกต่อยจนเกือบตาเเตก ห้อเลือดเขียวช้ำไปทั้งร่าง กอดเอวเเม่ร้องไห้จนกายสะท้านอย่างไม่อายใคร น้ำตาของผู้เป็นเเม่นั้นมันเเห้งเหือดไปนานเเล้ว เเต่หยดเลือดเเห่งเเค้นที่มันระอุอยู่ข้างใน รอวันที่จะระเบิดออกมาในไม่ช้า จะต้องใช้เวลาในการเยียวยาให้หายสนิทอีกนานสักเท่าไร?
"เจนี่...."
"จ๋าเเม่...."
ผู้เป็นเเม่ที่โอบกอดลูกได้เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เเล้วใช้มืออีกข้างลูบศรีษะของลูกสาวอย่างทนุถนอมเบาๆ
"กลับมาเถิดลูก...กลับมาอยู่บ้านเรา.....พอกันทีสำหรับผู้ชาย!!!......"
.jpg)
 Next
|
เพชรพิณทอง |
 Previous
|
นาทีชีวิต |
ความคิดเห็น
วันที่: Sat Apr 20 01:48:17 ICT 2024