035 323239, 035 323240, 089 8129392
หนูไม่ให้ไป
*** ข่าวพลังภูผา..***
หนูไม่ให้ไป!!
www.arjanpong.com
#พลังภูผา #ธรณีสัณฑฆาต
" ทำไมฉันไม่มีเหมือนเขามั่งนะ?..."
เสียงรำพึงเบาๆ ของหนูเกด หรื่อ ด.ญ สุภาภรณ์ เหรียญเพชร เด็กนักเรียนฉัน ป.5 ที่กำลังเดินไปโรงเรียนตามถนนลูกรังกับเพื่อนๆในหมู่บ้านที่พากันไปโรงเรียนตั้งเเต่เช้ามืด ในอำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี กลุ่มใหญ่เขาเดินนำหน้าพากันหัวเราะต่อกระซิกกันเป็นที่สนุกสนาน ส่วนเธอจะเดินรั้งท้ายกับพี่สาวโดยตลอด เสเเสร้งว่าทำเป็นเดินช้าตามพวกเขาไม่ทัน เเท้ที่จริงเเล้ว รู้ตัวว่ากระจอกกว่าเขาเพียงเเม้เงาก็ไม่อยากจะตีเสมอ...
กะอีเเค่รองเท้ายังไม่มีปัญญาจะหามาซื้อใส่ เสื้อนักเรียนตัวนี้ก็ใส่มาตั้งเเต่เริ่มขึ้น ป.4 เพื่อนเขาเดินกินขนมกันอยู่ข้างหน้า เรากับพี่สาว มีตังค์รวมกันเเค่บาทเดียวเท่านั้น ก๋วยเตี๋ยวชามละบาท ก็คงจะเเบ่งกันกิน 2 คน ก็พอเเล้วสำหรับมื้อเที่ยงวันนี้...อากาศต้นเดือนธันวาคมมันช่างหนาวเยือกเย็นไปถึงกระดูกเสียนี่กระไร ปากนี่เเตกเป็นขุยซะยับเยิน เเต่ก็ยังโชคดีหน่อยที่ได้ยาใส่ผมตราขวานของพ่อเอามาทาปากไว้กันหน้าเเตกปากเเตก ส่วนเเขนขาที่ลายพร้อย ก็อาศัยได้น้ำมันหมูในครัวของเเม่ ทาชโลมไปทั่วทั้งเเขนขา กันเเข้งขาลายได้ดีนัก กลับไปถึงบ้านนี่ขาวไปทั้งตัว เพราะทางเดินกลับบ้านมีเเต่ฝุ่นทั้งนั้น....
หยาดน้ำตาของเเม่หนูน้อยมันเอ่อขึ้นมาตั้งเเต่เมื่อไรก็ไม่รู้ เมื่อนึกถึงชะตาชีวิตของตนเอง บ้านที่อยูจะเรียกว่าบ้านก็อายปาก ป้ายหาเสียงของผู้เเทนที่ผุพังนั่นเเหละคือฝาบ้านของครอบครัวเธอที่คอยซุกหัวนอนกันฝนกันลม ฝนตกทีก็ไม่ต้องหลับไม่ต้องนอน ลมพัดมาทีก็ต้องพากันฉุดกันดึงหลังคาบ้านเอาไว้ ไม่งั้นบ้านปลิว...ไร่นาที่ทำก็ไม่ใช่ของตัวเองต้องเช่าเขาทำ เก็บเกี่ยวได้เเล้วหักค่าปุ๋ยค่ายาไม่เคยเหลืออะไรเลย เเถมติดลบอีกต่างหาก หมดหน้านาก็รับจ้างตัดอ้อย ต้องเเบกอ้อยเดินเป็นกิโลๆ เเบกจนไหล่เอียงจนถึงทุกวันนี้ เถ้าเเก่เขาให้ 100 มัด 35 บาท วันหนึ่งๆตัดได้ 80 มัด ก็หมดเเรงคาทุ่งเเล้ว ไม่ทำก็ต้องทำ ถ้าไม่ทำเเล้วจะเอาอะไรกิน....
หมดหน้าอ้อยก็มารับจ้างเด็ดพริก ได้ค่าจ้างกิโลละ 2 บาท ห้ามทำยอดพริกเขาหักอย่างเด็ดขาด ไม่งั้นเป็นเรื่อง ช่วงที่ฝนตก พริกที่โดนฝนโดนน้ำ มันก็จะเน่า พอไปเก็บมันก็จะปวดเเสบปวดร้อนไปหมด เเต่ที่ทนได้ก็เพราะว่าเป็นคนชอบฟังเพลง ทำงานไปด้วยก็เปิดวิทยุทรานซิสเตอร์ไปด้วย...ที่บ้านไม่มีไฟฟ้าใช้ เเต่บ้านอื่นเขามีกัน เวลาจะไปดูทีวีบ้านเขา เขาก็เเกล้งทำเป็นปิดประตูหน้าต่างทำท่าว่าเข้านอนกันเเล้ว เเม่หนูน้อยก็คิดตามประสาซื่อว่าบ้านเเถวนีเข้านอนกันเร็วเนอะ...5 โมงเย็นก็หลับกันเเล้ว........
ภาพที่ชินตาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันก็คือกับข้าวเเต่ละมื้อ เเม่หอมจะต้มน้ำปลาร้าเเล้วเอามาคลุกข้าวโรยด้วยใบสะระเเหน่ให้ลูกๆทั้ง 4 คน เเละพ่อหกผู้ที่เป็นสามีอีกคน เหลือเท่าไรนั่นเเหละ..เเม่หอม ถึงจะได้กินเป็นคนสุดท้าย........
" จบ ป.6 เทอมนี้เเล้ว พี่ว่าพี่จะเข้ากรุงเทพ....."
เสียงพี่สาวที่เดินจูงมือหนูเกดน้องคนสุดท้องมาตลอดทาง ได้เอ่ยขึ้นเบาๆก่อนที่จะจูงมือน้องผ่านรั้วโรงเรียนเข้าไปข้างใน
" เเล้วหนูล่ะ?...." เสียงของน้องสาวที่ถามในขณะที่หยุดกึกอยู่กับที่ ไม่ยอมที่จะก้าวขาเดินต่อไป มันช่างเสียดเเทงหัวใจของผู้ที่เป็นพี่ยิ่งนัก
" เเล้วพี่จะมารับ...เราจะไม่ทิ้งกัน รอพี่อยู่ที่บ้านนี่เเหละ ดูเเลพ่อเเม่ให้ดีนะ......"
เเม่หนูน้อยกอดเอวพี่สาวไว้เเน่น เเล้วร้องไห้อย่างไม่อายใครตรงหน้าเสาธงนั่นเเหละ ปากก็ตะโกนซ้ำไปซ้ำมาว่า
" ไม่เอา หนูไม่ให้ไปๆๆๆๆ!!!....."
ประตูเเห่งดาราได้เปิดอ้าต้อนรับเเม่หนูน้อยจาก อ.อู่ทอง สุพรรณบุรีเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว ถ้าวันนั้นพี่สาวเธอไม่ตัดสินใจเข้ากรุงเทพ วันนี้ก็จะไม่มี อัมพร เเหวนเพชร...........
ความคิดเห็น
วันที่: Mon Apr 29 13:56:47 ICT 2024