035 323239, 035 323240, 089 8129392
6.เด็ดหัวให้สิ้นซาก!!
.jpg)
6.เด็ดหัวให้สิ้นซาก!!
โครม!!
เสียงกระบอกไม้ไผ่ ที่บรรจุเหล้าป่าเกือบเต็มกระบอก ถูกเจ้าของขว้างด้วยโทสะอย่างสุดขีด เฉียดหัวของนักรบเดนตาย 3 คน ในกองม้าทะลวงฟันของกรุงอังวะ ที่เหลือรอดกลับมาได้ หลังจากได้ติดตามกองกำลังพระยาตาก ที่เเหกด่านวัดพิชัยมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก เเล้วพลาดท่าเสียที ตายเกือบหมด!!
เนมโยสีหปเต๊ะ เเม่ทัพใหญ่ของกรุงอังวะ ค่อยๆลุกขึ้นอย่างช้าๆ จากูบหลังช้าง ที่วางอยู่ภายในค่ายโพธิสามต้น เเล้วมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าของนักรบกองม้าทะลวงฟันทั้งสาม ที่ยังหมอบก้มหน้า ด้วยเนื้อตัวอันสั่นเทา...
ควับบบ!!
เสียงดาบในมือของ เนมโยสีหปเต๊ะ เเหวกอากาศโช๊ะลงไป!! พร้อมทั้งหัวที่หลุดออกจากบ่า ของนักรบผู้พ่ายเเพ้คนหนี่ง กลิ้งกระเด็นตกลงมาพร้อมทั้งเลือดที่พุ่งกระฉูด ไหลนองเปรอะเปื้อนอยู่ตรงนั้น ก่อนที่นักรบที่เหลืออีกสองคน จะถูกองครักษ์ของท่านเเม่ทัพ เข้าประกบเเล้วลากตัวออกไปข้างนอกทันที่!!
ท่านเเม่ทัพเดินกลับไปที่กูบหลังช้างอย่างช้าๆ โดยที่ไม่ได้หันกลับมามองเลยเเม้เเต่น้อย ปล่อยให้ร่างของนักรบชะตาขาดคนนั้น เป็นหน้าที่ขององครักษ์ที่เหลือ เร่งรีบในการทำความสะอาดคราบเลือดที่กระเด็นเซ็นซ่านกันอย่างรวดเร็ว เเล้วท่านเเม่ทัพก็หยิบเอาหนังกระต่ายสีเทาขนาดฝ่ามือ ที่วางอยู่บนโต๊ะ เช็ดปาดคราบเลือดที่ดาบเล่มนั้น ก่อนที่จะเสียบดาบเก็บเข้าฝักไว้ตามเดิม
"ไอ้เมขะระโบ กับ ไอ้เเนกวนจอโบ ที่กูให้ไปบดขยี้ กรมหมื่นเทพพิพิธ ที่ปากน้ำโยทะกา ปราจีน ผลเป็นยังไง?!!.."
เสียงทุ้มต่ำของเนมโยสีหปะเต๊ะ ทำให้เลือดในกายของเหล่าเสนาอำมาตย์ ที่ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับท่านเเม่ทัพ มาไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยสมรภูมิ ต่างพากันนั่งก้มหน้านิ่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เต็ง ที่ตั้งรายล้อมโต๊ะเเผนที่จำลองขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางห้อง ด้วยหัวใจที่หวาดหวั่น เพราะทุกคนรู้ดีว่า ถ้าท่านเเม่ทัพพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มๆต่ำๆช้าๆคราใด ไม่ใครก็ก็ใครมีอันต้องเลือดตกยางออกกันบ้าง!!
"กูถามมึง!! ไอ้มองย่า!!..."
เสียงทุ้มต่ำของท่านเเม่ทัพ ยิ่งลดโทนเสียงลงไปอีก เกือบจะเป็นเสียงกระซิบกระซาบจากผีพรายตายโหง ก่อนที่จะเดินตรงไปยังสัปคับคชาธาร ที่มี ทวน ง้าว โตมร ปืน หอกซัด วางเรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบง้าว ค่อยๆดึงออกมาจากซอง เเล้วจ้องหน้าผู้ที่ถูกถาม ด้วยดวงตาประกายดุจเเววตาเสือ!!
"ขะๆขอรับ ท่านเเม่ทัพ!!..."
น้ำเสียงตะกุกตะกัก ของ มองย่า หัวหน้าหมู่ทะลวงฟัน นักรบคนสนิทที่รู้ใจ เนมโยสีหปะเต๊ะ มากที่สุดอีกคนหนึ่ง ถึงกับสะดุ้งเฮือกสุดตัว กับคำถามเสียงต่ำๆนั้น!!
"ขะๆ คือว่า..เอ่ออออ..ฝ่ายมะๆม้าาาาเร็ว ของเรา ได้เเจ้งมาว่า ท่านเมขะระโบ กับท่าน เเนกวนจอโบ นำทหาร 3,000 นาย ไปยังปากน้ำโยทะกา สามารถตีทัพหน้าของ กรมหมื่นเทพพิพิธ เเตกเเล้วขอรับท่านเเม่ทัพ!!....
"อืมมมม..."
รอยเเสยะยิ้มทางมุมปากข้างขวา ที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้หนวดเครารุงรังของ เนมโยสีหปะเต๊ะ พร้อมเเววตาเสีอคู่นั้น เริ่มอ่อนโยนลง พร้อมทั้งเสียงเเอบถอนหายใจของนักรบคู่บารมี ดังขึ้นอย่างเงียบๆ โดยที่มิได้มีการนัดหมาย
"เเล้วไอ้หมื่นเก้า กับหมื่นศรีนาวา ทหารเอกของมันล่ะ?.."
"ตายในที่รบ!! ขอรับ..."
"เเล้วตัวหัวหน้ามันล่ะ?!..."
"เอ่อออ..ตัวกรมหมื่นเทพพิพิธ ได้หนีไปทางพิมาย ส่วนกองทัพอาสาชาวปากน้ำโยทะกา ก็สลายตัวไปจนหมดสิ้นเเล้วล่ะขอรับ ท่านเเม่ทัพ!!...."
"ดี!!.."
เสียงคำรามสั้นๆของ เนมโยสีหปะเต๊ะ ที่บ่งบอกถึงอาการเเสดงความสะใจ!! ก่อนที่จะเสียบง้าวเข้าไปในซอง เเล้วก็วางไว้ที่ สัปคับคชาธาร ตามเดิม
"เเล้วเมื่อคืน มันผู้ใดเเหกด่านวัดพิชัยออกไป?!!
"เจ้าเมืองตาก พร้อมทหารไพร่เลว คะเนไม่เกิน 500 คน คาดว่าขี้ขลาดตาขาว กลัวตาย ก็เลยไม่มีกะจิตกะใจจะคิดต่อสู้ ขอรับกระผม..."
เเม่ทัพเเห่งกรุงอังวะ มองจ้องหน้า มองย่า หัวหน้าหมู่ทะลวงฟัน ก่อนที่จะพูดด้วยเสียงอันดังว่า....
"มึงจัด เสือหมอบเเมวเซา เเทรกซึมสังเกตุการณ์ความเคลื่อนไหว ที่ไอ้กลุ่มพวกนี้มันตีฝ่าวงล้อมออกไป ว่ามีชาวบ้านกลุ่มไหนบ้างที่จะไปเข้าร่วมกับมัน เเล้วเอากองกำลังไป 2,000 ให้ผ่านพ้นเจ็ดราตรี ค่อยบดขยี้มันทั้งหมด!! เเล้วมึง ไอ้มองย่า!!..มึงจะต้องเอาหัวของไอ้เจ้าเมืองตากคนนี้ มาสังเวยกูให้ได้!!.."
สิ้นเสียงคำสั่ง เนมโยสีหปะเต๊ะ เเม่ทัพใหญ่เเห่งกรุงอังวะ ก็ผละออกไปจากที่ประชุมวางเเผนเหล่าทัพ ด้วยสายตามีเเววเเห่งความวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด!!.....
 Next
|
ึ7. กูยอมตาย!! |
 Previous
|
5.โพสาวหาญ |
ความคิดเห็น
วันที่: Fri Apr 19 08:09:09 ICT 2024