29.ดงพญาไฟ!!

ArjanPong | 07-12-2560 | เปิดดู 1582 | ความคิดเห็น 0

29.ดงพญาไฟ!!
www.arjanpong.com

"เอ็งอย่าห่างจากข้านะนางเดือน!!..."

เสียงกระซิบอย่างเบาหวิวของไอ้ทุ้ย ที่บอกเเก่นังเดือนหลานรักด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่จะค่อยๆเดินตามเเสงจันทร์ ที่ประกายเเสงสาดส่องให้เห็นช่องทางเดินอันน้อยนิดได้บ้างเท่านั้น

เส้นทางเดินที่ฝ่าเข้าไปในป่าทึบ มองตามเเสงจันทร์ผาดๆก็รู้ ว่านี่มันคือทางช้างผ่าน!! เจ้าทุ้ยก็เบี่ยงหลบออกมาจากทางเส้นนั้นเพื่อความปลอดภัย เเล้วเเฝงตัวไปกับ"ต้นกะบากยักษ์" สูง 40 วา 5 คนโอบ ที่โฉบพลิ้วปลิวล้อลม ข่ม"ตะเคียนเเก้ว" ที่สูงตระหง่านพอฟัดพอเหวี่ยง เอียงมาทางข้างๆ อย่างชนิดทาบลำต้นกันเลยทีเดียว

ต้นสะพุงยักษ์โบราณ อายุไม่ต่ำกว่า 100 ปี ที่ปกติคืนจันทร์เด่นเพ็ญเต็มดวงอย่างนี้ ก็จะคราคร่ำไปด้วย กระเเต กระรอก หยอกเย้ากระเซ้าเเหย่อยู่บนกิ่งยักษ์ เเต่เพ็ญคืนนี้เเปลก!! ลิงป่า เลียงผา ละมั่ง กระทั่งเสียงจั๊กจั่นเรไร ไฉนเลยจึงเงียบนัก?!!..

"เราอยู่เหนือลม!!..."

เสียงกระซิบเบาๆจากด้านหลัง ของเเม่สาวน้อยบ้านป่าเนื้อตัวมอมเเมม ที่ในขณะนี้ได้เดินระวังหลัง พรัอมทั้งขึันสายธนู"ดอกเงิน"ไว้อยู่ในท่าเตรียมที่จะยิง พร้อมทั้งเธอก็ได้สอดส่ายสายตาเข้าไปในป่าทึบที่ไร้เเสงจันทร์ทาบพื้นอยู่ตลอดเวลา หัวใจของเเม่สาวน้อยในขณะนี้ เธอยอมรับเลยว่า การเผชิญกับคู่ต่อสู้ในค่ำคืนนี้ เธอมีความวิตกกังวลหวั่นไหวมากที่สุด!!

เจ้าทุ้ยเองในขณะนี้ ก็กำ"ดาบเหล็กน้ำพี้ ถักเชือกด้วยลายตะกรุด ด้ามไม้คูณตายพราย"ที่มันทำขึ้นมาใช้เองเสียเเน่น!! ก้าวเเต่ละก้าว ถ้ามันไม่มั่นใจก็จะไม่ก้าวเดินออกไปอย่างเด็ดขาด!! เพราะมันรู้ดีมาตลอดเวลาเเล้ว ตั้งเเต่ออกมาจากค่ายเพิงที่พัก ว่ามันจะต้องเดินฝ่าความมืดโดยที่ไม่มี"ไต้ติดไฟ" นำทางเลยเเม้เเต่น้อย เเละที่สำคัญที่สุดก็คือว่า มันกำลังเดินเข้าไปหาศัตรูในทิศทางเหนือลม ซึ่งจะเป็นการเสียเปรียบเจ้าสมิงร้ายที่มีจมูกไวเป็นที่สุด!!

"สวบบบบบบ!!...."

"อย่ายิง!!...."

เสียงเจ้าทุ้ยกระซิบเสียงเข้ม พร้อมกับเอามือกดคันธนูของนังเดือนให้ต่ำลง พร้อมกับสัตว์ป่าตัวใหญ่ที่พุ่งกระโจนมาจากที่ซ่อนทางซ้ายมือ ตัดหน้าคนทั้ง 2 ออกไปอย่างรวดเร็ว เเสงจันทร์ที่กระทบเข้ากับลำตัวสีดำเทาๆของมัน ที่ดูเเล้วเหมือนกับหม้อดินเก่า เเลเห็นหัวมีขนระหว่างหู ยาวและชัน ๆ เหมือนผูกจุก หางสีขาวสลับดำ ชี้ตรงดิ่งด้วยความตกอย่างเห็นได้เด่นชัด !!

"เก้งหม้อ!!..."

สาวน้อยบ้านป่า พูดกระซิบเบาๆด้วยน้ำเสียงที่ผ่านการตกใจมายังไม่หาย

เจ้าทุ้ยตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางมาทางซ้ายทันที!! สัญชาตญาณบอกมันได้เลยว่า เจ้าสมิงร้ายคงจะซุ่มอยู่ไม่ไกลจากเเถวนี้ เเละมันจะจู่โจมเป็นผู้ล่าอย่างหิวกระหายทันทีถ้ามีโอกาส!! เเล้วจะมัวรอให้มันล่าก่อนทำไมล่ะ?!!

ทั้งสองต่างก็ก้มต่ำก้าวท้าวย่างไปอย่างช้าๆ เเต่ละก้าวๆพยายามให้เกิดเสียงดังให้น้อยที่สุด เจ้าทุ้ยคืบคลานนำอยู่ข้างหน้า ส่วนนังเดือนขึ้นสายธนู"ดอกเงิน"ระวังอยู่ข้างหลัง

"โป่งน้ำ!!..."

เสียงเจ้าทุ้ยเอ่ยเบาๆ เมื่อได้เห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า สายน้ำที่ซึมซับไหลออกมาจากภูเขาหินปูนเป็นเเอ่งเล็กๆนั่น มันเป็นทั้งโป่งดินเเละโป่งน้ำอยู่ในที่เดียวกัน เเล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าตรงไหนเป็นโป่งน้ำหรือโป่งดิน? ก็ให้สังเกตุตรงที่ว่าบริเวณ"โป่งน้ำ"จะมีน้ำซึมไหลออกมาจากซอกเขาหินปูน ส่วนข้างๆกันก็จะเห็นดินที่ถูกขุดกระจุยกระจายอยู่ตื้นๆ กวัางประมาณไม่เกิน 10 วา นั่นล่ะ"โป่งดิน"ล่ะ!!....

เจ้าทุ้ยพยายามกวาดสายตามองหาต้นไม้ใหญ่ๆ ที่ไม่ใช่ต้นไทรป่า เเละไม่มีรากโผล่ขึ้นมาเหนือดิน เพื่อที่จะขึ้นไปนั่งห้างเพื่อความปลอดภัย เพราะเป็นความเชื่อจากรุ่นสู่รุ่น ครูบาอาจารย์ พ่อเเก่เเม่เฒ่า สั่งนักสอนหนา ในเรื่องการนั่งห้างกลางป่าทึบ ต้นไทรป่ากับต้นไม้ที่มีรากโผล่ขึ้นมาเหนือดิน เป็นสิ่งที่ต้องห้ามอย่างเด็ดขาด เพราะนั่นจะมีวิญญาณสิงสถิตย์อยู่!!

เจ้าทุ้ยเลือกได้"ต้นกระบากยักษ์"ขนาด 5 คนโอบ ที่ไม่มียอดไม้ติดชิดๆกันหรือกิ่งก้านใกล้ๆกัน เพราะจะได้ป้องกัน งูเหลือม-หลาม ที่มันจะเข้ามาทางหัว โดยการทิ้งตัวลงมารัดและเขมือบ แบบตื่นๆเนี่ยแหละ ตายกันมาเยอะเเล้ว!!

"เอ็งขึ้นไปก่อน...."

ไอ้ทุ้ยกระซิบเบาๆ ให้นังเดือนปีนขึ้นไป ส่วนมันก็ปืนตามหลังขึ้นมาอย่างรวดเร็วด้วยความชำนาญ จนกระทั่งทั้งคู่ก็เลือกกิ่งใหญ่ขนาดพอเหมาะนั่งหันหลังชนกันอยู่ข้างบนด้วยอาการสงบ รอเจ้าศัตรูร้ายมันทนไม่ไหว เดี๋ยวมันก็คงจะโผล่ออกมาเอง

"เเซ๊กกกกกกกกกกก!!...พรึบบบบบบ!!...."

"เเสกเเดง!!..."
"อืมมมมมม....."

เจ้าทุ้ยตอบนังเดือนเบาๆ หลังจากที่นกเเสกตัวเขื่องที่เกาะอยู่บนต้นยางใหญ่ข้างๆ ได้ถลาบินขึ้นอย่างรวดเร็วเหมือนกับมันกำลังจะหนีอะไรสักอย่าง ส่วนเจ้าเลียงผาตัวดำมะเมื่อม ที่กำลังเพลินกับการใช้จมูกมุดดินโป่ง เเล้วเลียกินเป็นอาหาร ก็วิ่งกระโดดหายไปในพุ่มไม้ด้านข้างอย่างรวดเร็ว!!

"เดือนนนน พ่อให้มาตาม พวกเราจะไปกันเเล้ว เดี๋ยวไม่ทันนัดท่านพระยาตาก..."

ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า ของเเม่สาวน้อยบ้านป่าเนื้อตัวมอมเเมมในขณะนี้ คือร่างของไอ้มาด ถือดาบใหญ่คู่กายด้วยมือขวา มายืนเรียกอยู่ใต้ต้นกระบากยักษ์ ตั้งเเต่เมื่อไรก็ไม่รู้?!

"นังเดือน!! ไอ้มาดมันใช้ดาบคู่ 2 มือ!! มันไม่เคยใช้ดาบเล่มเดียว!!..."

สาวน้อยบ้านป่าไม่ตอบ พร้อมกับดึงสายธนู"ดอกเงิน"อยู่ในท่าเตรียมพร้อมที่จะยิง สายตาของเธอจ้องไปยังที่เป้าหมายอย่างไม่กระพริบ

"ดาบที่มันถืออยู่นั่นเเหละ หัวใจของมัน!!..."

กล่าวจบ ก่อนที่นังเดือนจะปล่อยลูกธนู เจ้าทุ้ยก็หยิบ"ตะบันไฟ" ที่ทำจากเขาควายอันเล็กๆ ที่มันพกติดตัวอยู่ใน"ถุงไถ้"ของมันอยู่ตลอดเวลา เเล้วโยนไปให้ไอ้มาดที่ยืนอยู่ใต้ต้นกระบากยักษ์ ตรงหน้านังเดือนอยู่ในขณะนี้ทันที

"เอออออ ไอ้มาด!! มึงมาก็ดีเเล้ว ช่วยจุดไฟขึ้นมาข้างบนให้กูทีซิวะ ข้างบนนี้มืดตายห่า!!......"

ไอ้มาดนิ่งเงียบ!! ก่อนที่มันจะใช้ตึนเหยีบบ"ตะบันไฟ"ของเจ้าทุ้ยซะจมดิน เเลัวเงยหน้ามองคนทั้ง 2 ด้วยเเววตาเเห่งความเคียดเเค้นกระหายเลือด!!...

Next	30.ไอ้งาดำ!!
Previous	28.มนต์อาถรรพ์

ความคิดเห็น

วันที่: Sat Apr 27 04:01:33 ICT 2024

All Comments: 0 Pages: 1/0